Bir sahil kasabasının halkı çoğunlukla balıkçılıkla geçimlerini sağlıyorlardı. Yine soğuk bir kış günü kasabanın koyundan balıkçılar denize açıldılar. İkindi vakti korkunç bir fırtına çıktı. Gece yarısı oldu, hala balıkçılarda haber yoktu. Balıkçıların eşleri, çocukları,yakınları sahilde korku ve ümitle beklemeye başladılar.
Bu sıkıntı yetmez gibi birde kulubenin birinde yangın çıktı. Kadınlar ve çocuklar söndüremediler, çaresizlikler içinde Allah’a dua etmeye başladılar. Şu işe bakınki hava ağarınca balıkçı teknelerinin hepside zaiyatsız koya dönmüşlerdi. Herkes sevinç ve neşe içindeydi ama bir kişi mutsuzdu. Evi yanan kadın kadın, kocası karaya ayak basınca, kadın şöyle bağırdı, perişan olduk, evimiz yandı kül oldu, tüm eşyalarımız yandı ortada kaldık.
Kadının kocası bunları duyduktan sonra Allah’ıma şükürler olsun iyiki o yangını verdi, o yangının ışığı sayesinde yolumuzu bulduk, yolumuzu kaybetmiştik, ümidimiz kaybolurken o ışık bize yol gösterdi. Böylece hepimiz karayı bulduk ve kurtulduk.
Alıntı
Mutluluk Yolunda Düşüren Öyküler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder