UNUTMA DOSTUMSUN

Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan,

Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam,

Her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar,

Meşeler göğermiş diyorsun, varsın göğersin,

Anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde.

Yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım

Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız

Su oluyorum ipince, kendime sızıyorum.

Dünya yetmiyor bazan, bırakıp gidebilir miyim?

Kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun!

Efkar da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı.

Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü,

Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları,

Sabahlara kadar düşüncelerimizde

Yaşattığımız hayallerimizi.

Kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları,

Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan,

Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam,

Her akşam mektup yazarım dağlar kadar,

Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun

Unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim!


Ahmet TELLİ