Bir bahar yağmurundan sonra,
Ilık ılık esen rüzgarım olmuştun benim,
Güneşin yakıcı sıcağında,
Gölgesine sığındığım bir hayat ağacımdın,
Bazen de yorgun anımda,
Nefes almak için yanaştığım bir liman,
En zor anlarımda ise,
Başımı göğsüne yaslayabileceğim,
Güvenilir bir dağ bir dost olmuştun bana....
Ben ise senden çok uzaklarda,
Hasretine dayanmaya çalışan
Bir zavallı oldum hep,
Ne dağlarındaki karları eritebildim,
Ne de eteklerine yaslanabildim,
Hırçın dalgalarından savruldum durdum,
Yanaşamadım limanlarına,
Rüzgarın esmedi hiç bağrıma,
Hep yandı yüreğim,
Çok istedim ama
Gölgene de hiç sığınamadım,
Hep uzak kaldın benden ela gözlüm,
Hep kaçtın, yanaştırmadın hiç kendine...
Şimdi bende pes ettim,
Yorgun düşürdü yüreğimi sensizlik,
Olmadı, olamadı yürümedi sevgimiz,
Belki de sen haklıydın başından beri,
Hep geri adım atmakta.
Ama ben bilemedim, düşünemedim,
Görmedi gözlerim gerçeği,
Bir başka sevdim seni yürekten,
En samimi tertemiz duygularla...
Ayrılık rüzgarları esti ayrıldık sonunda;
Bu kadarmış seninle yolculuğumuz,
Zor olsa da gerçek bu,
Bir gözlerinin rengi kalacak aklımda,
Senden bana hatıra,
Birde o çok sevdiğim
Dünyalara değer gülüşün.
Şunu da bil ki;
Unutmak vefasızlara yakışır,
Ben hiçbir zaman
Vefasızlık yapmadım, yapamam da,
Bu yüzden seni hiç unutmayacağım,
Vermeyeceğim kimselere
Gönlümdeki yerini,
Çünkü orası hep senin kalacak,
Bundan sonra gönlüm
Ne kiralıktır nede satılık,
Hiç kimselerin giremeyeceği,
Karanlık bir zindan olarak kalacak...
(A.Nuri ÖZDEN)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder