Vurduğun her yerden gül biter sanma
Sen beni ilk defa yaralamadın,
Ben sana kul köle olurdum amma,
Sen bana bir günlük yar olamadın.
Sen beni ilk defa yaralamadın,
Ben sana kul köle olurdum amma,
Sen bana bir günlük yar olamadın.
Bu kadar yüklenmek var mı susana,
Yerimde olup da çıldırmasana,
Ben gönül köşkümü açtım da sana,
Sen sokak kapını aralamadın.
Hançerle mavzerle yıkılmazdım da,
Süründüm aklımı senle bozdum da,
Ben sana yüzlerce roman yazdım da,
Sen bana bir satır karalamadın...
On bin de bir kula kısmet olsam da,
Kadrimi bilmedin nimet olsam da,
Ben senin bağına rahmet olsam da,
Sen benim dağıma kar olamadın.
Kalplere şifalar sunan meyvaydım,
Her keyfe kedere derde devaydım,
Ben senin bahtına gülen ayvaydım,
Sen bana ağlayan nar olamadın.
Yıllara mal oldu gözümden düşmen,
Ey şimdi aynayla kavgalı düşman,
Her zaman mahçupsun her zaman pişman,
Sen kendi kendine yar olamadın...
(Cemal SAFİ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder