Unutulur diyorsun yar, elbette ki unutulur,
Ne bir mektubumuz var yırtılacak,
Ne de bir resmimiz, yırtılıp yakılacak,
Doğru dürüst sevgili bile olamadık seninle.
Elimiz tutmadı elimizi,
Kimseler bilmedi sevgimizi.
Hep içimizde esti fırtınalar,
Hep içimizde kaldı yangınlar.
Hiç dışarı vuramadık ki gizli aşkımızı,
Hep yıkıldık, yuvarlandık, hiç dik duramadık ki,
Şimdi unutulur diyorsun, tabi ki unutulur,
Bir mazimiz bile yok seninle ilerde anılacak…
Bir gönül dostumuz yok,
Derde düşünce kapısı çalınacak,
Elbette ki unutulur yar, elbette ki unutulur….
(A.N.ÖZDEN)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder