Birgün Seni Sevdiğimi Anlarsın

Uykuların kaçar geceleri,Bir türlü sabah olmayı bilmez,
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında,
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık,
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık,
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın,
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine,
Sevmek neymiş birgün anlarsın.

Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu,
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin,
Gün gelir de sesini bir kerecik duymak için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara,
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın,
Duyarsın ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın,
Sevmek neymiş birgün anlarsın.

Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin,
Niçin yaratıldığını,
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini,
Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini,
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın,
Dolar gözlerin için burkulur,
Sevmek neymiş birgün anlarsın.

Birgün anlarsın sevilen dudakların,
Sevilen gözlerin erişilmezliğini,
O hiç beklenmeyen saat geldi mi,
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin,
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin,
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın,
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı,
Sevmek neymiş birgün anlarsın.

Birgün anlarsın hayal kurmayı,
Beklemeyi,
Ümit etmeyi,
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir,
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi,
Lanet edersin yaşadığına,
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
Zaman bir çiçek gibi büyür kabrimde kendiliğinden
Bir gün seni sevdiğimi anlarsın...

Ümit Yaşar OĞUZCAN