DÜZCE - GENEL BİLGİLER

Tarihi ve Coğrafi Yapısı

Batı Karadeniz’in ayakta kalan tek antik kenti olan Düzce‟nin tarihi, M.Ö. 1390-800 yılları arasında hüküm süren Hitit (Eti) Medeniyeti‟ne kadar uzanır. Düzce ve çevresi 15. yüzyıldan beri yerleşim alanıdır. Bitinyalılar devrinde Prusias (Konuralp)’de yerleşim yeri mevcuttu. Bugünkü Düzce’nin kurulu olduğu alan bataklık haldeydi. Roma ve Bizans devrinde son kral IV. Nikomedes’in vasiyeti gereğince M.Ö. 74 yılında Roma İmparatorluğuna devredilmiştir. Bitinyalılar devrinde bataklık halinde bulunan Düzce Ovası, Romalılar zamanında ıslah edilerek ziraat için elverişli hale getirilmiştir. Romalılardan sonra bu bölge Bizanslıların eline geçti. Düzce‟nin gelişmesi Bizanslılar devrinin son zamanlarına rastlar.

Orhan Gazi’nin komutanlarından Konuralp Bey‟in Bizans Tekfurları ile 1323’te yaptığı savaşlar sonucu Osmanlı topraklarına katıldı. Düzce’nin Konsapa adını alması bu devrededir. O zamanki yerleşim merkezi Gümüşabadı’dır. Daha sonra ilçe merkezine Üskübü denildi. Yerleşim merkezi de Prusias (Üskübü) bugünkü Konuralp kasabası idi. Düzce bu dönemde,  ticaret ve arazi bakımından ilk ilçe merkezi olan Gümüşabadı‟yı gölgede bıraktı. Bu nedenle 1871 yılında yerleşim yeri Düzce’ye nakledildi. 1869 yılına değin Kastamonu Vilayeti Bolu Mutasarrıflığı, Göynük Kasabası’na bağlı bir bucak olarak tarihte yer almıştır. 1869 yılında ise Bolu Sancağı’na bağlı Kaza olmuştur.

1999 yılında 17 Ağustos ve 12 Kasım depremlerini yaşayan Düzce, 1’i yeni 7 ilçenin bağlanmasıyla 09.12.1999 gün ve 23091 sayılı Resmi Gazete‟de yayımlanan 584 sayılı KHK uyarınca il olmuştur.

İl toprakları, kıyı kesimi dışında ortası çukur, çevresi dağlarla kuşatılmış alanlardan oluşur. Kuzey kesimde Akçakoca Dağları, doğu kesimde Bolu Dağları, güneydoğu ve güney kesimde de Abant Dağları’nın batı uzantıları yer alır. Düzce’nin denizden yüksekliği 150 metredir.

Orta kesimdeki çukur alanda tarımsal üretim açısından büyük önem taşıyan Düzce Ovası yer alır.

İlin başlıca akarsuyu Melen Çayı’dır. Akçakoca Dağları’ndan doğan bu akarsuyun Melen Gölü de denilen Efteni Gölü’ne kadarki bölümü Küçük Melen Çayı, bu gölle denize döküldüğü Melenağzı arasındaki bölümüne de Büyük Melen Çayı adı verilir. Tarım alanlarının sulanması ve bu alanların taşkından korunması amacıyla Küçük Melen Çayı üzerinde yapılan Hasanlar Barajı’nın tamamlanma tarihi 1972’dir. Hasanlar Baraj Gölü ildeki tek yapay göldür.

Düzce ili, Karadeniz Bölgesi’nin kıyı kesimlerinde görülen nemli ve fazla sert olmayan iklimin etkisi altındadır. Yıllık sıcaklık ortalaması 13,0 oC, yıllık toplam yağışların ortalaması 823,7 kg/m2 olup, ortalama nispi nem %75’dir. Düzce, doğal bitki örtüsü açısından zengin sayılan bir ildir. Kıyı kesimi maki ve yalancı makiler, kıyı ardındaki dağlar ise gürgen, kayın, kestane ve meşelerden oluşan ormanlarla kaplıdır. Düzce Ovası’nı kuşatan dağların alçak kesimlerinde geniş yapraklılardan, yüksek kesimlerinde ise karaçam, sarıçam ve köknarlardan oluşan ormanlar vardır.

 

MERKEZ

Düzce kenti Düzce Ovası’nın ortasında, İstanbul-Ankara Karayolu üzerinde ve Zonguldak-Ereğli-Akçakoca Karayolu’yla birleşen kavşakta yer alır. Kentin gelişmesi göçlerin arttığı 1950’de başlamış ve 1960 sonrasında hızlanmıştır. Kentin 1960’ta 18.000

düzeyinde olan nüfusu 1970’te 28.000’e, 1980’de 37.000’e, 1990’da 61.000’e ve 1997’de 77.000’e ulaştıktan sonra, 1999’daki depremden sonra nüfus 56.649’a gerilemiştir. 2007 nüfus sayımına göre şehir merkezi nüfusu 94.637,  2008 nüfus sayımına göre 119.410,  2009 nüfus sayımına göre 125.240, 2010 nüfus sayımına göre ise 129.118’dir. Kent, karayoluyla Adapazarı’na 66 km, Zonguldak’a 114 km, İstanbul’a 217 km ve Ankara’ya 236 km uzaklıktadır. Yüzölçümü 736 km2’dir.

Beyköy

İl merkezine 7 kilometre uzaklıkta bulunan Beyköy Beldesi Düzce’nin güneyinde yer almaktadır. Beldenin batısında Duraklar, kuzeyinde Karaçalı, doğusunda Büyükaçma, güneyinde Kutlu, Kaledibi, Çınardüzü köyleri, güneydoğusunda Değirmenbaşı, güneybatısında Develi Köyü yer almaktadır. Beldenin nüfusu 4.087’dir.

Boğaziçi

İl merkezine 14 kilometre uzaklıkta bulunan Boğaziçi Beldesi 1994 yılında kurulmuştur. Beldenin kuzeyinde Kaplandede (Doruk) dağları, doğusunda Kabalak Köyü, batısında Sancakdere ve Suncuk köyleri, Güneyinde Osmanca, Düzköy ve Güldere Köyleri bulunmaktadır. Beldenin nüfusu 2.869‟dur.

Konuralp

İl merkezine 6 kilometre uzaklıkta bulunan Konuralp Beldesi 1955 yılında kurulmuştur. Beldenin güneyinde Düzce merkez, doğusunda Nasırlı ve Beçiyörükler Köyü, kuzeyinde Boğaziçi Beldesi, batısında Çilimli ilçesi yer almaktadır. Beldenin nüfusu 5.946‟dır.

AKÇAKOCA

Yüzölçümü 440 km2 olan Akçakoca ilçesi doğuda Zonguldak ili, güneydoğuda Yığılca ilçesi, güneyde Merkez ilçe ve Çilimli ilçesi, güneybatıda Cumayeri ilçesi, batıda Sakarya ili, kuzeyde de Karadeniz ile çevrilidir. İlçe nüfusu 37.802’dir.

En önemli akarsuyu Karadeniz‟e dökülen Büyük Melen Çayı’dır. Akçakoca’daki başlıca ekonomik etkinlik tarımdır. İlçenin en önemli ürünleri fındık ve mısırdır. Yazın ilçe kıyılarında canlı bir iç turizm hareketi göze çarpmaktadır. Kıyıda bu amaçla yapılmış bir çok konut ve tesis bulunmaktadır.

Akçakoca kenti denize yakın birkaç tepeyle, bu tepeler arasındaki bir düzlükte kurulmuştur. Kentin gelişmesinde yaz turizminin önem kazanmasının da rolü vardır. Kentin 3 km batısında halkın Ceneviz Kalesi olarak adlandırdığı bir kale kalıntısı bulunmaktadır.

CUMAYERİ

53 km2 yüzölçümüne sahip olan Cumayeri ilçesi, doğuda Çilimli, güneyde Gümüşova ilçesi, batı ve kuzeyde Sakarya ili, kuzeydoğuda da Akçakoca ilçesiyle çevrilidir. İlçe nüfusu 12.767’dir.

İlçeden geçen Büyük Melen Çayı üzerinde Kasım ve Mart ayları arasında rafting ve kano sporlarını yapmak mümkündür. Dokuzdeğirmen Köyü’nde bu amaca yönelik olarak kurulmuş bir tesis bulunmaktadır.

ÇİLİMLİ

Çilimli ilçesi doğuda ve güneyde Merkez ilçe, güneyde Gölyaka ilçesi, batıda Gümüşova, kuzeybatıda Cumayeri, kuzeyde ise Akçakoca ilçeleriyle çevrilidir. İlçe nüfusu 16.709 olup, yüzölçümü 100 km2’dir.

GÖLYAKA

Yüzölçümü 222 km2 olan Gölyaka ilçesi doğuda Merkez ilçe, güneyde Bolu, batıda Sakarya, kuzeyde de Gümüşova ve Çilimli ilçeleriyle çevrilidir. İlçe nüfusu 20.226’dır. İlçe merkezine 28 kilometre uzaklıkta bulunan Kardüz Yaylası kış sporları için uygun durumda olup yatırıma hazır durumdadır. İlçede bulunan Kültürpark golf sporu için uygun durumda olup yapılması planlanan golf sahası için alt yapı çalışmaları devam etmektedir.

GÜMÜŞOVA

Gümüşova ilçesi D-100 Karayolu üzerinde bulunmaktadır ve yüzölçümü 189 km22dir . İlçe Düzce il merkezine 18 km mesafede olup Düzce ovasının bitişiğindedir. Düzce’nin güneybatısında yer alan Gümüşova, batıda Sakarya ili, güneybatıda Bolu ili, güneyde Gölyaka ilçesi, doğuda Çilimli ilçesi ve kuzeyde Cumayeri ilçesiyle komşudur. İlçe nüfusu 14.741’dir.

KAYNAŞLI

Kaynaşlı ilçesi doğu ve güneyde Bolu ili, batı ve kuzeyde de Merkez ilçe ile çevrilidir. İlçe, 12 Kasım 1999’da meydana gelen depremden ağır biçimde etkilenmiş, büyük çaplı can ve mal kaybına uğramıştır. Eskiden Bolu’nun Düzce ilçesinde bir bucak olan Kaynaşlı, 1999 yılında ilçe yapılmış ve aynı yıl kurulan Düzce iline bağlanmıştır. İlçe nüfusu 20.609 olup, yüzölçümü 205 km2’dir.

YIĞILCA

Yüzölçümü 622 km2 olan Yığılca ilçesi kuzeyde Zonguldak, doğu ve güneyde Bolu, güneybatı ve batıda Merkez ilçe, kuzeybatıda ise Akçakoca ilçesi ile çevrilidir. İlçe nüfusu 17.623’tür.

SOSYAL DURUM

Düzce, seçilerek yerleşilen bir alan olduğundan, yurdun her yanından göç almış, Balkanlar’dan ve Kafkasya'dan gelen muhacirlerle birlikte tüm etnik özellikleri bünyesinde toplamıştır. Başlangıçta etnik kökene göre adlandırılan ve genellikle geldikleri yöreleri yansıtan insan toplulukları zamanla kaynaşarak Düzcelilik bilincini oluşturmuşlardır.

Yöre halkı gelenek ve göreneklerine bağlılığının yanı sıra, çağımızın yeniliklerine de kolaylıkla uyum sağlamaktadır. Düzceliler sosyal ve kültürel faaliyetlere büyük ilgi duymaktadır. Düzce'nin insanları Atatürk İlkeleri‟ne bağlı, inançlı, çalışmayı ve mücadeleyi seven bir karakter taşımaktadır.

Devlet yönetimi ile halk ilişkileri son derece sağlıklı olup, Düzce halkı devletine ve kanunlarına saygılı bir tavır sergilemektedir. Köylerde temel sorunlar halledilmiş ve köy-kent ayrımı asgari seviyeye inmiştir.