|
|||||||||||||||||||||||||||||
1845
yılına kadar, “Tefen“ adıyla Bolu Sancağına bağlı 4 divandan (nahiye)
oluşan bir kaza olan Gökçebey , bu kimliğini Cumhuriyetin kuruluşuna
kadar korumuştur. Cumhuriyet döneminde nahiye yapılan Tefen’e, 1963
yılında “Gökçebey“ adı verilmiş ve 1972 yılında beldede Belediye
Teşkilatı kurulmuştur. Devrek ilçesine bağlı Gökçebey beldesi 3644
sayılı kanunla 1990 yılında ilçe statüsüne getirilmiştir.
İlçe Batı Karadeniz Bölgesinin iç kesiminde 65° - 79° güney- kuzey enlemi , 26° - 42° batı -doğu boylamı arasında olup; doğusunda Bartın ili ve Karabük’ün İlinin Yenice ilçesi, batısında Zonguldak Merkez İlçe ve Çaycuma ilçesi, güneyinde Devrek ve Yenice ilçeleri, kuzeyinde Çaycuma ilçeleri bulunmaktadır. Ankara -Zonguldak kara ve demir yolları üzerinde bulunan Gökçebey ilçesine, Saltukova Havaalanı 27 kilometre uzaklıktadır. |
|||||||||||||||||||||||||||||
Yüzölçümü 15.153
ha. olan ilçenin % 60’ ı ormanlarla kaplıdır. Denizden yüksekliği 51
metre olan Gökçebey ilçesi, yüksekliği 906 - 1179 metre arasında değişen
sekiz tepeyle çevrilidir. Filyos Irmağı Karabük İl’inden gelen Soğanlı
Çayı ile birleşerek ilçenin kenarından geçer ve Filyos beldesinden
Karadeniz’e dökülür. Karadeniz ikliminin egemen olan ilçede yazları ve
kışları ılık geçer. Kabalaklı, Pamukdüzü, Kertili (Çamlık) mesire
yerleri, Karanlık Dere, Kurtdamı ve Sarıgöl Ormanları av turizmine son
derece elverişli yerlerdir.Merkez ilçe, Bakacakkadı ve Hacımusa
beldelerinde belediye teşkilatları vardır.
|
Gökçebey İlçesi ve İlçeye Bağlı Belediyeler
Gökçebey Belediyesi
Bakacakkadı Belediyesi
Hacımusa Belediyesi
Gökçebey Belediyesi
Bakacakkadı Belediyesi
Hacımusa Belediyesi
İlçenin,
Kalkınmada Öncelikli Bölgede, Filyos Irmağı kenarında ve dolayısıyla
Filyos Serbest Bölgesi yakınında olmasını avantaj olarak değerlendiren
müteşebbislerin peş peşe açtıkları fabrika, atölye ve işyerleri, ilçenin
ekonomik ve sosyal yapısında önemli değişikliklere neden olmuştur. Daha
önce kadınları bağda, bahçede çalışırken, ürettiklerini pazarlarken,
kalan zamanda bitip tükenmez ev işleriyle uğraşırken, sosyal güvence
altında olmanın verdiği rehavetle nüfusun büyük bir kesimini oluşturan
emekli erkekler ve onları örnek alan çoğunluğu işsiz gençler rekor
sayıdaki kahvehanelerde vakit öldürmekten, istihdam yaratan bu
fabrikalarda çalışmaya, canlanan ekonominin gerektirdiği seracılık ve
tavukçuluk gibi alanlara yönelmeye başlamışlardır. İlçe kısa zamanda
dışarıya günde 300.000 tavuk gönderir duruma gelmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder